|
POLSKIE SIŁY POWIETRZNE W WIELKIEJ BRYTANII autor: Wojtek Matusiak
Po wojnie Okupacja Niemiec Po zakończeniu wojny, latem 1945 r., 131 Skrzydło znalazło się w składzie nowoutworzonego brytyjskiego lotnictwa okupacyjnego (BAFO) i stacjonowało w Niemczech. Baza skrzydła z czasem stała się ośrodkiem, do którego ściągali Polacy z różnych rejonów Niemiec, uwolnieni z obozów i robót przymusowych, a także uciekający przez zieloną granicę z komunistycznej Polski. Również Dywizjon 305 stanowił przez pewien czas część wojsk okupacyjnych. Od marca do października 1946 r. stacjonował na lotnisku Kolonia-Wahn. W tym czasie samoloty dywizjonu wykonywały też loty kurierskie do Norymbergi, przewożąc dokumenty związane z odbywającym się tam procesem zbrodniarzy niemieckich. W październiku 1946 r. wszystkie te dywizjony przeniesiono na Wyspy Brytyjskie. Rozwiązanie polskiego lotnictwa w Wielkiej Brytanii Po zakończeniu wojny dywizjony myśliwskie i bombowe stacjonujące na Wyspach Brytyjskich zajmowały się treningiem codziennym i udziałem w ćwiczeniach. Dywizjon 300 przewoził na Wyspy Brytyjskie uwolnionych jeńców wojennych (ogółem około 1000) oraz żołnierzy brytyjskich z Włoch (ponad 3700). Prowadzono loty transportowe z zaopatrzeniem medycznym i odzieżą dla Polaków uwalnianych z obozów koncentracyjnych i robót przymusowych na terenie Niemiec. Dywizjony 301 i 304 przesunięto do lotnictwa transportowego. Do wiosny 1946 r. wykonywały loty transportowe do różnych miast europejskich. Po wycofaniu uznania Rządu RP przez Brytyjczyków (w lipcu 1945 r.), Polskie Siły Zbrojne (a więc i PSP) podlegały władzom brytyjskim, w oczekiwaniu na ustalenia co do ich dalszego losu. PSP rozwiązano rozkazem Ministerstwa Lotnictwa 31 maja 1946 r. W ciągu 1946 r. wszystkie polskie dywizjony zgrupowano na kilku lotniskach brytyjskich i w końcu tego roku wszystkie je rozwiązano. Lotnicy PSP, jak wszyscy żołnierze Polskich Sił Zbrojnych, stanęli przed dylematem: wrócić do kraju, czy pozostać na emigracji. Wyruszyli na wojnę w obronie niepodległości Polski i ta walka zakończyła się niepowodzeniem. Szacuje się, że spośród ponad 14.000 ludzi, którzy w chwili zakończenia wojny pełnili służbę w PSP, na emigracji pozostało ponad 11.000. Na bazie PSP powołano Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia (RAF), aby pomóc polskim lotnikom pozostającym na Zachodzie w zdobyciu zawodu cywilnego. Wielu lotników podjęło służbę w RAF, gdzie niektórzy doszli z czasem do wysokich stanowisk dowódczych. Wśród powracających do Polski byli zawodowi wojskowi, którzy podjęli służbę w „ludowym” lotnictwie. Na przełomie lat 1940./1950. władze dokonały czystki, usuwając z wojska i ze wszystkich instytucji lotniczych (łącznie z aeroklubami) lotników przybyłych z Zachodu. Wielu z nich uwięziono i skazano na śmierć lub długoletnie więzienie, a pozostający na wolności byli dyskryminowani i prześladowani. Dopiero po „odwilży” lat 1955-1956 r. mogli powrócić do normalnego życia, a niektórzy do służby wojskowej. Powrót do tradycji Po odzyskaniu niepodległości, na początku lat 1990. nastąpiło odrodzenie najświetniejszych tradycji lotnictwa, a jednostki Sił Powietrznych RP na mocy decyzji |
władz wojskowych oraz środowisk weteranów przejęły rodowód dawnych jednostek. Kontynuowane są m. in. tradycje Dywizjonów 301, 302, 303 i 306.
Co ciekawe, nie tylko polskie jednostki dziedziczą tradycje polskich dywizjonów z II wojny. Tradycje 663 Dywizjonu Samolotów Artylerii są kontynuowane przez 663 Dywizjon 3 Pułku Korpusu Lotniczego Wojsk Lądowych Wielkiej Brytanii.
|
|
Grupa Historyczna Lotnictwa Polskiego © 2009 Wszelkie prawa zastrzeżone. |