|
POLSKIE SIŁY POWIETRZNE W WIELKIEJ BRYTANII autor: Wojtek Matusiak
Szkolenie lotnicze Szkolenie naziemne Od początku 1940 r. podjęto w Eastchurch szkolenie polskiego personelu naziemnego. Po utworzeniu latem 1940 r. w Blackpool Centrum Wyszkolenia Ziemnego (CWZ), tam skupiono szkolenie mechaników dla PSP. W ramach CWZ prowadzono też wstępne szkolenie personelu latającego. W lipcu 1942 r. CWZ przeniesiono do Halton, gdzie utworzono też Lotniczą Szkołę Techniczną dla Małoletnich – Gimnazjum nr 2. Od 1944 r. CWZ mieściło się w Locking, a od 1945 r. – w Cammeringham. 25 października 1943 r. powstała w Heliopolis Lotnicza Szkoła Techniczna dla Małoletnich, Gimnazjum nr 1 w celu teoretycznego i praktycznego kształcenia chłopców przybyłych z Armią Andersa na Bliski Wschód. Szkoła istniała do 1946 r., kiedy przeniesiono ją do CWZ w Cammeringham. Po zorganizowaniu polskiej Pomocniczej Służby Lotniczej Kobiet, od połowy 1944 r. jej członkinie również szkolono w CWZ i w coraz szerszym stopniu kierowano do pracy w personelu technicznym. Szkolenie personelu latającego Na początku 1941 r. przystąpiono do tworzenia polskich szkół lotniczych w Wielkiej Brytanii. W styczniu 1941 r. w Hucknall powstała 1 Polska Szkoła Pilotażu (No. 1 Polish FTS). W ciągu pierwszych sześciu miesięcy 1941 r. szkołę opuściło 150 pilotów. Wzmożone zapotrzebowanie na pilotów spowodowało w czerwcu 1941 r. reorganizację szkoły, w wyniku czego powstała 25 Polska Szkoła Pilotażu Początkowego (No. 25 Polish EFTS) i 16 Polska Szkoła Pilotażu Podstawowego (No. 16 Polish SFTS). |
|
25 PEFTS powstała w Peterborough, a w lipcu 1941 r. przeniesiono ją do Hucknall. Zdecydowaną większość absolwentów szkoły stanowili ochotnicy spośród personelu naziemnego lotnictwa i z innych rodzajów broni Polskich Sił Zbrojnych. W grudniu 1942 r. w szkole zaczęto organizować specjalne kursy instruktorskie na własne potrzeby. Ukończyło je 49 instruktorów, na 12 kolejnych kursach trwających do listopada 1945 r. 16 PSFTS powstała w Hucknall czerwcu 1941 r. na bazie 1 Polskiej Szkoły Pilotażu, a 15 lipca 1941 r. przeniesiono ją do Newton. Szkoliła absolwentów 25 PEFTS, a ukończyło ją łącznie 1525 pilotów. 6 września 1943 r. w Newton otwarto Polską Szkołę Instruktorów, którą na 6 kursach dziesięciotygodniowych ukończyło 80 instruktorów, po ukończeniu tury lotów bojowych. W Wielkiej Brytanii nie utworzono polskich szkół nawigatorów, bombardierów, strzelców ani radiooperatorów – szkolenie w powietrzu przechodzili w szkołach RAF. Zgrywanie załóg samolotów wielomiejscowych W kwietniu 1940 r. utworzono w Hucknall Polski Oddział Szkolny. W czerwcu 1940 r. przemianowano go na 18 Oddział Szkolenia Bojowego (18 OTU) i przeniesiono do Bramcote, gdzie stał się głównym ośrodkiem treningu polskiego personelu lotnictwa bombowego, z polskimi instruktorami, mechanikami oraz personelem pomocniczym. Istotą tego treningu było łączenie lotników poszczególnych specjalności w zgrane załogi. Do grudnia 1946 r. polski 18 OTU wyszkolił niemal 2200 ludzi personelu latającego. W związku z przesunięciem Dyonu 304 do zwalczania okrętów podwodnych, w listopadzie 1942 r. jedną eskadrę z 18 OTU przeniesiono do 6 OTU dla szkolenia tych polskich załóg. Pod koniec 1943 r. przesunięto ją do 3 OTU, ale w styczniu 1944 r. wróciła do 6 OTU. Szkolenie polskich załóg samolotów czterosilnikowych oraz dwusilnikowych samolotów myśliwskich i myśliwsko-bombowych odbywało się w jednostkach szkolnych RAF. Szkolenie bojowe pilotów myśliwców jednomiejscowych Wiosną 1941 r. utworzono Polską Szkołę Myśliwską. W strukturze Polskich Sił Powietrznych traktowano ją jako samodzielny oddział, ale z punktu widzenia RAF była częścią ośrodka treningowego, przy którym funkcjonowała. Początkowo był to 55 OTU, na samolotach Hurricane. Latem 1941 r. uruchomiono równolegle kurs na Spitfire’ach w 61 OTU, przez co szkoła była rozdzielona między te dwa ośrodki. W drugiej połowie 1942 r. całość szkoły skupiono w 58 OTU, szkolenie polskich pilotów myśliwskich (wyłącznie na samolotach Spitfire) odbywało się tam do jesieni 1943 r. Następnie szkołę przeniesiono do 61 OTU, gdzie funkcjonowała do końca wojny. Wyższe studia lotnicze W kwietniu 1943 r. powstała Wyższa Szkoła Lotnicza, jako część Wyższej Szkoły Wojennej w Eddleston w Szkocji, na wzór rozwiązań wypracowanych w II Rzeczypospolitej. Na początku 1944 r. Wyższa Szkoła Lotnicza stała się samodzielną uczelnią, zorganizowaną według zasad RAF i przeniesiono ją do Weston-Super-Mare, gdzie realizowała sześciomiesięczny kurs dla oficerów. Wśród wykładowców byli doświadczeni lotnicy polscy oraz wyżsi oficerowie RAF i Armii. Do kwietnia 1946 r. studia w szkole ukończyło na czterech kursach ponad 120 oficerów.
|
|
Grupa Historyczna Lotnictwa Polskiego © 2009 Wszelkie prawa zastrzeżone. |